Integracja sensoryczna to wg A. Jean Ayers „taka organizacja bodźców, która umożliwia ich późniejsze wykorzystanie”. Każdy człowiek organizuje swoje funkcjonowanie dzięki zmysłom. Jednak same bodźce, które dzięki nim odbieramy niewiele by nam powiedziały, gdyby nie skomplikowane procesy zachodzące w mózgu, mówiące nam co jest ważne a co należy pominąć i jak to co do nas dociera odczytać. Integracja sensoryczna to proces zachodzący bez udziału naszej świadomości, porządkuje informacje docierające do nas przez zmysły i nadaje znaczenie temu co doświadczamy poprzez selekcje i nadawanie rangi bodźcom. Pozwala człowiekowi celowo działać i reagować dając fundamenty do budowania zachowań społecznych i umiejętności związanych z edukacją.
Obraz zaburzeń integracji sensorycznej może być bardzo różny u poszczególnych dzieci, jednak można wyróżnić kilka zachowań, które dają solidną podstawę do tego, by podejrzewać, że proces ten może być zaburzony.
Jeśli Twoje dziecko:
- szuka bardzo silnych bodźców – dotykowych (np. ściskanie, uderzanie, kiwanie się itd.), ruchowych (długie huśtanie, kręcenie się na karuzeli itd.), słuchowych (słucha głośnych dźwięków lub wydaje je)
- unika wybranych bodźców – dotykowych (np. duża wrażliwość na metki, obcinanie paznokci, mycie włosów, unika przytulania itd.) ruchowych (unikanie zabaw na podwórku, huśtania, itd.), słuchowych (częste zatykanie uszu), wzrokowych (częste zamykanie oczu)
- wykazuje nadmierną lub zbyt słabą reakcje na ból
- ma słabą równowagę (często potyka się, ma trudność z nauką jazdy na rowerze)
- ma trudności z koncentracją
- nie rozumie poleceń
- za mocno lub zbyt lekko trzyma przedmioty (sztućce, kredki)
- ma trudność z pisaniem, rysowaniem, wycinaniem
- preferuje tylko pewne typy jedzenia
- unika chodzenia na boso lub chodzi na palcach
warto skonsultować się z terapeutą integracji sensorycznej..